uzupełnienie

uzupełnienie
{{stl_3}}uzupełnienie {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}uzupɛwɲɛɲɛ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}nt {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_35}}wyposażenia {{/stl_35}}{{stl_14}}Vervollständigung {{/stl_14}}{{stl_15}}f, {{/stl_15}}{{stl_14}}Ergänzung {{/stl_14}}{{stl_15}}f; {{/stl_15}}{{stl_35}}zapasów {{/stl_35}}{{stl_14}}Auffüllung {{/stl_14}}{{stl_15}}f, {{/stl_15}}{{stl_14}}Ergänzung {{/stl_14}}{{stl_15}}f; {{/stl_15}}{{stl_35}}diety {{/stl_35}}{{stl_14}}Ergänzung {{/stl_14}}{{stl_15}}f; {{/stl_15}}{{stl_35}}wiadomości{{/stl_35}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_35}}wypowiedzi {{/stl_35}}{{stl_14}}Nachtrag {{/stl_14}}{{stl_15}}m {{/stl_15}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • uzupełnienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uzupełnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} rzecz dodana, uzupełniająca coś; dodatek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tekst wymaga uzupełnień. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uzupełnienie — n I 1. rzecz. od uzupełnić. 2. lm D. uzupełnienieeń «to, co stanowi dopełnienie czegoś; dodatek» Praca wymaga wprowadzenia uzupełnień. Odpowiednia torebka stanowiła uzupełnienie stroju. uzupełnienie się rzecz. od uzupełnić się …   Słownik języka polskiego

  • na — 1. «przyimek o różnorodnych zastosowaniach składniowych i znaczeniowych, poprzedzający rzeczowniki lub inne wyrazy o funkcjach rzeczowników, także połączenia rzeczowników z liczebnikami lub same liczebniki» a) «tworzący wyrażenia oznaczające… …   Słownik języka polskiego

  • suplement — m IV, D. u, Ms. suplementncie; lm M. y «uzupełnienie do dzieła lub edycji periodycznej (mogące stanowić osobny tom); dawniej w ogóle dodatek, uzupełnienie» Suplement encyklopedii, słownika; do encyklopedii, do słownika. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • i — 1. «litera oznaczająca samogłoskę i (np. w wyrazach: ile, iść) lub miękkość poprzedzającej spółgłoski (np. w wyrazach: biały, miasto, wiedza, ciocia, siano) albo oznaczająca jednocześnie: samogłoskę i oraz miękkość głoski poprzedzającej (np. w… …   Słownik języka polskiego

  • ilustracja — ż I, DCMs. ilustracjacji; lm D. ilustracjacji (ilustracjacyj) 1. «reprodukcja fotografii, rysunku, dzieła malarskiego itp. dodana do tekstu, stanowiąca jego objaśnienie, uzupełnienie lub ozdobę; rycina» Barwna, kolorowa, biało czarna ilustracja.… …   Słownik języka polskiego

  • kooptacja — ż I, DCMs. kooptacjacji; lm D. kooptacjacji (kooptacjacyj) «uzupełnienie składu organu kolegialnego przez powołanie nowego członka, dokonane przez sam organ» Kooptacja posłów. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • krosno — n III, Ms. krosnośnie; lm D. krosnosien 1. «ręczny warsztat tkacki lub maszyna włókiennicza do wytwarzania tkanin z odpowiednio przygotowanych dwóch układów nitek: osnowy i wątku» Krosno automatyczne, mechaniczne, ręczne. Krosno jednoczółenkowe,… …   Słownik języka polskiego

  • limfatyczny — limfatycznyni przym. od limfa Płyn limfatyczny. ∆ Naczynia limfatyczne «naczynia rozprowadzające limfę; naczynia chłonne» ∆ Tkanka limfatyczna «siateczkowata tkanka łączna wytwarzająca limfocyty, stanowiąca miąższ węzłów chłonnych, migdałków,… …   Słownik języka polskiego

  • oprzyrządowanie — n I; lm D. oprzyrządowanieań «zespół środków technicznych, np. narzędzia, uchwyty, sprawdziany, stanowiący uzupełnienie wyposażenia maszyn i urządzeń, umożliwiający lub ułatwiający wykonanie albo naprawę danego przedmiotu» …   Słownik języka polskiego

  • proteza — ż IV, CMs. protezazie; lm D. protezaez 1. «sztuczne uzupełnienie (aparat, przyrząd) brakującej części ciała lub narządu» Proteza dentystyczna, ortopedyczna, kosmetyczna. Proteza ręki, nogi. Mieć protezę. Używać protezy. Nosić protezę. Posługiwać… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”